Të jesh poet...
Si nuk munda ta kuptoj këtë më parë!
Se nuk është puna, që për një ndjenjë ai flet,
Por për qindra ndjenja, të mbytura në zjarrë.

Ajsberg në oqean...
Eshtë mëndja e poetit...
I ndarë ne dy sfera, të dukshëm dhe të padukshëm,
Ku në sipërfaqe të ujit lundron si në kështjellë të mbretit
Ndërsa poshtë... në thellësi, labirint i strukshëm.

Po ta kisha menduar këtë më parë,
Ndoshta..dhe shumë kureshtjen, nuk do e ngacmoja
Nuk do të gërmoja atje...në botën e marrë
As ujqerit nga gjumi kurre, nuk do ti zgjoja.

Poeti...
Boten..
me një mendim kërkon që ta ndryshojë
Kosheret e tij mbartin, traktatin e paqtë!
E pasion i tij...e bën, c, do kënd që botën ta dojë.
Eshtë korier i ndjenjës, që shpërndan vec mjaltë!