Zoti ka derdhur gjth sharmin në Ty,
pothuaj ka arrir' prefeksionin e femrës,
gjith drita e diellit t'ësht derdhur ndën sy,
me bukurin mister, si magjia e Hënës !

Gjith yjet mbledhur në një stinë vere,
ndrijn më pak nga një buzëqeshja tënde,
gjith lulet e çelura të një pranvere,
ndofta jan pak, do të ti dhuroja me ëndje.

S'di çfar të bëj me atë bukuri tunduese,
më ngelet veç të thur këngë e poezi,
ajo ësht hyjnore e frikshme, verbuese,
nëse një dit s'do e prek, do jem fat-zi !