Nje vdekje per se gjalli eshte or mik vetmia,
si nje lis i rrezuar diku i harruar mbetet
ku pak nga pak shpirti thahet si gjethet..

Asgje s'jeton me tek ty, vetem syte,
si zgavra te gjalla veshtrojne pa lot,
se si bota te shkermoqet nen vete,
si nje anije velash e mbytur nder dete...
Pa ndjenje pa shprese si thengjij te ndezur
qe digjen brenda vetes ku shpirti renkon nga malli
per jeten qe smund ta jetoje ashtu sic doje,
kufome qe zvarritet ne rrugen e kujtimeve,
nje epitaf pa emer lulezon mbi ty per se gjalli...

Nje vdekje e heshtur eshte or mik vetmia,
si nje gote e zbrazet qe se troket dot me askend
ku tashme gjithcka ke harruar deri dhe emrin tend...!