T`thurish vargje apo t`këndosh,
E mira është, dikë t`lëvdosh,
Por, nëse dikë e kritikon,
Sigurisht se ai e meriton.

Jem një popull shumë bujarë,
Andaj duhet t`jemi krenarë,
Fatkeqësisht ndër shqiptarë,
Ka dhe njerëz gënjeshtarë!...

Ai ndër burra kur bisedon,
Askush atij nuk i beson,
E njeh rrethina si rrenacak,
Respekt ndaj tij s`kanë aspak.

Gjithë natën do t`mendojë,
Kë dhe si do ta mashtrojë,
Sa të holla t`i kërkojë,
Për të cilat ka shumë nevojë.

Provon fatin te t`afërmit e vet,
Shkon te dera dhe u troket,
Me pretekst, kinse i viziton,
Pas pak qëllimin ua tregon.

Pas ca bisedash me kushëri,
Ia nisë miku me dinakëri,
Vazhdon bisedën më tutje,
Unë kam ardhë, për një lutje.

Një hall t`madh thotë - e kam,
Për pak t`holla shumë ngusht jam,
Thotë - se ka shumë probleme,
Fjalët e tij, janë thashetheme.

Nëse tash ti më ndihmon,
Prej kësaj gjendje më shpëton,
Më vjen turp të dal n`qytet,
Si t`ja bëj hallit, vaj me det,

Pa fije turpi i ka mashtruar,
I japin t`holla sa ka kërkuar,
Faleminderit u thotë – shumë,
Besoj se tash do t`kryej punë.

Shumë të lutem kushëri,
Për këtë punë mos di njeri,
Ta jap fjalën se s`të gënjej,
Shpejt të hollat do t`i këthej!?

Posa qëllimit ia arrinë,
E gjeta thotë - dhe një viktimë,
I merr t`hollat n`xhep i shtinë,
Në shtëpi askush s`e dinë.

Kur vjen afati borxhin të këthejë,
Mendohet mirë se si t`gënjejë,
Prej së largu kur të sheh,
Ndërronë drejtimin për t`u fsheh!...

Në shtëpi kur i shkojnë,
U thotë - njerzve mos e tregojnë,
Nuk lajmërohet se ka frikë,
Mendon se si dhe ku të ikë!...

I mbush me borxhe deri n`fyt,
Kur i merr, veten s`e pytë,
Prej ku dhe kur, do t`i këthejë?
Deri kur kështu do të gënjejë.

Të punojë s`mendon fare,
S`jetohet me vepra gënjeshtare,
Shet pasurinë që ia lanë të parët,
Kështu i dënon Zoti gënjeshtarët!...

Dihet mirë se çdo fillim,
Një ditë ka dhe mbarim,
Rrethi tij kur do t`ngushtohet,
S`do t`ketë më kujt t`i ankohet.

Kështu plaket duke gënjyer,
Shumë borxhe ka pa i këthyer,
Dhe pasi ai të ndërrojë jetë,
Borxhet mbi shpinë do t`i ketë!

Nëse dikush mashtron dikend,
Një gjë duhet ta ketë ndër mend,
Le ta di mirë se ka gabuar,
Se ai veten e ka mashtruar!

Ai që vetes i thotë burr,
N`jetë s`duhet t`rrejë kurrë,
Mjerisht ka shumë njerëz të till,
Gjithmonë për ta është një prill!