Vahit Nasufi
Veglës Sonë Muzikore
Mora lapsin dhe një letër,
T`i thurë vargje veglës sonë t`vjetër,
Veglës sonë muzikore,
Të këngës shqipe burimore.
Për çiftelinë me ngjyrë të arit,
Instument është vetëm i shqiptarit,
Tjerit popuj nuk e përdorin fare,
I jehon zëri n`trojet shqiptare!
Kryet si zemër, bishtin e gjatë,
Kurrë shahirat s`i lë rahat,
Sa herë rapsodi gishtat i ndërron,
Aq herë zërin e ndryshon.
Me te këndon i ri dhe plak,
Për folklorin është shpirtë e gjak,
Për melosin burimorë,
Është si zemra në kraharor!
Dikur në gëzimet tona familjare...
Ishte mbretëreshë e odave shqiptare,
Në odat ku telat e saj kanë tingëlluar,
Pluhuri sot i ka mbuluar!
Me këtë vegël tradicionale,
Nëpër koncerte, festivale,
N`skena tjera mbarëkombëtare...
Kënduan yjet e estradës shqiptare.
Me këtë vegël t`vjetër unike,
Përcillen këngët folklorike...
Që përshkruajnë ngjarje historike,
Këngë të ndryshme dhe kreshnike!...
T`kënaqet zemra kur i tingëllon zëri,
I lumtë dora atij që e bëri,
E bëjnë mjeshtrit për shahirat,
I shpërbleftë Zoti me gjitha t`mirat.
Me zërin e saj shumë magjeps,
Ky instrument është shumë tërhjeks,
E kemi dhe si simbol kombëtarë,
Që identifikohet populli shqiptarë.
Ai që kurrë s`e ka dëgjuar,
Thotë - se koha i ka kaluar?!
Kush thotë kështu shumë gabon,
Koha e saj kurrë s`kalon.
T`kish pasë gojë edhe shpirtë,
Këngëtarët e rinj i kish porositë,
Nëse këndoni si popujt tjerë,
Dalëngadalë, do t`bëhem e ndjerë!
Mos thashtë Zoti, t`bëhesh e ndjerë,
Këngën shqipe ta lësh të mjerë,
Sa është i madh mali i Tomorit,
Aq je ti, moj zemra e folklorit!...
Me pendë lëkure prej drurit qershisë,
Dridhen telat e çiftelisë...
I lutem Zotit që na fali,
Të trashëgohet djalë pas djali.
Kjo vegël e lashtë muzikore,
Së bashku me sharkinë stërgjyshore,
Kanë qënë, janë, dhe do t`jenë prore,
Pasuri e madhe kulturore!
Një porosi trashëgimtarëve,
Të ndjekin rrugën e të parëve,
Këto vegëla t`bukura muzikore,
Mos t`i lënë kurrë pas dore.
Deri sa shqiptarët të jetojnë,
Mjeshtrit e drurit do t`i prodhojnë,
Me dru prej mani, dru prej arre...
Le t`jehojë zëri n`trevat shqiptare!
T`i thurë vargje veglës sonë t`vjetër,
Veglës sonë muzikore,
Të këngës shqipe burimore.
Për çiftelinë me ngjyrë të arit,
Instument është vetëm i shqiptarit,
Tjerit popuj nuk e përdorin fare,
I jehon zëri n`trojet shqiptare!
Kryet si zemër, bishtin e gjatë,
Kurrë shahirat s`i lë rahat,
Sa herë rapsodi gishtat i ndërron,
Aq herë zërin e ndryshon.
Me te këndon i ri dhe plak,
Për folklorin është shpirtë e gjak,
Për melosin burimorë,
Është si zemra në kraharor!
Dikur në gëzimet tona familjare...
Ishte mbretëreshë e odave shqiptare,
Në odat ku telat e saj kanë tingëlluar,
Pluhuri sot i ka mbuluar!
Me këtë vegël tradicionale,
Nëpër koncerte, festivale,
N`skena tjera mbarëkombëtare...
Kënduan yjet e estradës shqiptare.
Me këtë vegël t`vjetër unike,
Përcillen këngët folklorike...
Që përshkruajnë ngjarje historike,
Këngë të ndryshme dhe kreshnike!...
T`kënaqet zemra kur i tingëllon zëri,
I lumtë dora atij që e bëri,
E bëjnë mjeshtrit për shahirat,
I shpërbleftë Zoti me gjitha t`mirat.
Me zërin e saj shumë magjeps,
Ky instrument është shumë tërhjeks,
E kemi dhe si simbol kombëtarë,
Që identifikohet populli shqiptarë.
Ai që kurrë s`e ka dëgjuar,
Thotë - se koha i ka kaluar?!
Kush thotë kështu shumë gabon,
Koha e saj kurrë s`kalon.
T`kish pasë gojë edhe shpirtë,
Këngëtarët e rinj i kish porositë,
Nëse këndoni si popujt tjerë,
Dalëngadalë, do t`bëhem e ndjerë!
Mos thashtë Zoti, t`bëhesh e ndjerë,
Këngën shqipe ta lësh të mjerë,
Sa është i madh mali i Tomorit,
Aq je ti, moj zemra e folklorit!...
Me pendë lëkure prej drurit qershisë,
Dridhen telat e çiftelisë...
I lutem Zotit që na fali,
Të trashëgohet djalë pas djali.
Kjo vegël e lashtë muzikore,
Së bashku me sharkinë stërgjyshore,
Kanë qënë, janë, dhe do t`jenë prore,
Pasuri e madhe kulturore!
Një porosi trashëgimtarëve,
Të ndjekin rrugën e të parëve,
Këto vegëla t`bukura muzikore,
Mos t`i lënë kurrë pas dore.
Deri sa shqiptarët të jetojnë,
Mjeshtrit e drurit do t`i prodhojnë,
Me dru prej mani, dru prej arre...
Le t`jehojë zëri n`trevat shqiptare!
Kërçovë, shtator 2018
Më shumë nga Vahit Nasufi
- Kënga E Flamurit
- Nusja E Kurbetit
- Humori Dje Dhe Sot
- Kur Shkon Vasha Nuse
- Shyqyri Alushi Jeton Në Zemrat Tona
- Sylynjarët E Këngës Popullore
- Tradhtares
- Prindërit E Vetmuar
- Kënga E Shoqëroi
- Bilbilit Të Pollogut
- Bilbilave Kërçovarë
- Kurbetçar Në Amerikë
- Koronavirusi
- Hashim Shala
- Malli Për Uskanën
- Ismet Peja, Doajen I Këngës
Komente 1