Vahit Nasufi
Tradhtares
Në vitet e arta të rinisë,
Ishin ditët e lumturisë,
N`kohën e bukur t`beqarisë,
Ishte fillimi i dashurisë!...
Kurgjë tjetër nuk mendoja,
Por, cilën vajzë ta dashuroja,
Një çapkëne më pëlqeu,
Zemrën shpejt ma rrëmbeu.
Mjedis hollë shtat selvi,
Sytë e saj si rrush i zi,
Kishte gojën si kuti,
Buzë të ëmbla si qershi!...
E dashurova atë vajzë t`bukur,
Pas më vinte porsi flutur,
M`thoshte i dashur, hej aman,
Të kam shpirt, të kam xhan!
Dashurinë kur e filluam,
Njëri - tjetrit, i premtuam,
Dashurinë tonë të vërtetë,
S`ndahemi kurrë n`këtë jetë.
Por, pas një viti më tradhtoi,
Ajo, mendjen e ndryshoi,
Shpejt prej meje u largua,
Pse i besova kam gabua.
Ah, moj vajzë, moj lajkatare,
Serioze s`qenke fare,
M`paske dashtë për avanturë,
Këtë prej teje s`e prita kurrë.
Tjetrin djalë, kur e dashurove,
Për lidhjen tonë, a i tregove?
Nëse jo, shumë ke gabua,
Edhe atë e ke mashtrua.
T`mirën vetes kush ia donë -
Një herë në jetë dashuron!
E zgjedh djalin që i pëlqen,
Kurrë në jetë nuk e gënjen.
Ndër mend, një duhet ta keshë,
Me të e lumtur kurrë s`do t`jeshë,
Pasi tradhtove dashurinë e parë,
Tjerat kurrë s`të shkojnë mbarë.
Ku i ke fjalët që m`i ke thënë?
Ku e ke besën që ma ke dhënë?
A e din, ti moj tradhtare -
Kështu s`vepron femra shqiptare!
A t`kujtohen ato takime,
Kur më thoshe: "Zemra ime"?!
Kur më thoshe: "Shumë të dua"!
Gëzim i madh ishte për mua!
Sa herë t`hidhesha n`përqafim,
Ti më thoshe: "Shpirti im"!
Sa herë belin ta kam rrethua,
Ti, për qafe më ke shtërngua!...
A e dinë kur ma dhe besën,
Se me mua do t`bëjsh fejesën,
Kur të merrja në krahërorë -
Me ty thoje - do t`bëj kurorë.
E mbaj mend, kurrë se harroj,
Kur më the nuk të tradhëtoj,
Vetë m`thoje, me ty krenohem,
Kurrë prej teje s`do t`largohem!
S^kam menduar kurrë më parë,
Se me një tjetër të kam ndarë!
Unë t`kam dashur, ty për s`tepër,
S`kam besua se donë një tjetër!
Keq i bëre ti vetëvetes,
Nuk e dinë shokun e jetës,
Me një më shumë, me një më pak,
N`fund martohesh me një plak!
Ajo që ka pasë disa lidhje,
Nuk ka vend as ndër familje,
Dhe ndër popull dëgjohet shpejt,
Me gisht drejt saj, do t`bëjnë krejt!
Është traditë ndër shqiptarë,
T`jemi t`pastër si qelibar,
Ta ruajmë nderin dhe moralin...
Se gabimet nuk na i falin.
Ishin ditët e lumturisë,
N`kohën e bukur t`beqarisë,
Ishte fillimi i dashurisë!...
Kurgjë tjetër nuk mendoja,
Por, cilën vajzë ta dashuroja,
Një çapkëne më pëlqeu,
Zemrën shpejt ma rrëmbeu.
Mjedis hollë shtat selvi,
Sytë e saj si rrush i zi,
Kishte gojën si kuti,
Buzë të ëmbla si qershi!...
E dashurova atë vajzë t`bukur,
Pas më vinte porsi flutur,
M`thoshte i dashur, hej aman,
Të kam shpirt, të kam xhan!
Dashurinë kur e filluam,
Njëri - tjetrit, i premtuam,
Dashurinë tonë të vërtetë,
S`ndahemi kurrë n`këtë jetë.
Por, pas një viti më tradhtoi,
Ajo, mendjen e ndryshoi,
Shpejt prej meje u largua,
Pse i besova kam gabua.
Ah, moj vajzë, moj lajkatare,
Serioze s`qenke fare,
M`paske dashtë për avanturë,
Këtë prej teje s`e prita kurrë.
Tjetrin djalë, kur e dashurove,
Për lidhjen tonë, a i tregove?
Nëse jo, shumë ke gabua,
Edhe atë e ke mashtrua.
T`mirën vetes kush ia donë -
Një herë në jetë dashuron!
E zgjedh djalin që i pëlqen,
Kurrë në jetë nuk e gënjen.
Ndër mend, një duhet ta keshë,
Me të e lumtur kurrë s`do t`jeshë,
Pasi tradhtove dashurinë e parë,
Tjerat kurrë s`të shkojnë mbarë.
Ku i ke fjalët që m`i ke thënë?
Ku e ke besën që ma ke dhënë?
A e din, ti moj tradhtare -
Kështu s`vepron femra shqiptare!
A t`kujtohen ato takime,
Kur më thoshe: "Zemra ime"?!
Kur më thoshe: "Shumë të dua"!
Gëzim i madh ishte për mua!
Sa herë t`hidhesha n`përqafim,
Ti më thoshe: "Shpirti im"!
Sa herë belin ta kam rrethua,
Ti, për qafe më ke shtërngua!...
A e dinë kur ma dhe besën,
Se me mua do t`bëjsh fejesën,
Kur të merrja në krahërorë -
Me ty thoje - do t`bëj kurorë.
E mbaj mend, kurrë se harroj,
Kur më the nuk të tradhëtoj,
Vetë m`thoje, me ty krenohem,
Kurrë prej teje s`do t`largohem!
S^kam menduar kurrë më parë,
Se me një tjetër të kam ndarë!
Unë t`kam dashur, ty për s`tepër,
S`kam besua se donë një tjetër!
Keq i bëre ti vetëvetes,
Nuk e dinë shokun e jetës,
Me një më shumë, me një më pak,
N`fund martohesh me një plak!
Ajo që ka pasë disa lidhje,
Nuk ka vend as ndër familje,
Dhe ndër popull dëgjohet shpejt,
Me gisht drejt saj, do t`bëjnë krejt!
Është traditë ndër shqiptarë,
T`jemi t`pastër si qelibar,
Ta ruajmë nderin dhe moralin...
Se gabimet nuk na i falin.
Më shumë nga Vahit Nasufi
Komente 0