Fjalët e popullit s`janë të kota,
Kur thotë - Kosovën e njeh bota,
Si trimëreshë, e njeh si shtet,
Që s`duroi as krajl as mbret!

Me idealet e lirisë,
Për shkëputjen prej Sërbisë,
Dhe me shpalljen e pavarësisë,
Mbushe faqet e historisë.

Kur fillove me demostrata,
Rrugëve të gjëra dhe të gjata,
Të bashkuar dhe me brohori,
Për të drejta dhe liri.

Që atëherë filloj dhuna,
T`i dëbuan puntorët nga puna,
Por, shqiptarët nuk u dorëzuan,
Me vështirësi, por, mbijetuan.

Që t`mos shihet e vërteta,
Mbyllet televizioni dhe gazeta,
Por, në çdo anë ku ka shqiptarë,
Lajmet n`kohë janë shpërndarë!

Që populli yt alfabet të mbetet,
Mbyllën shkollat, fakultetet...
Edhe jashtë bankave shkollore,
Librin kurrë s`e lanë pas dore!

Nxënsit n`shkolla t`i helmuan.
Por, aspak të shtrirë s`qëndruan,
Më të fortë, n`këmbë u çuan,
Dhe msimet i vazhduan.

Nga terrori egër i zemërzive,
U bënë shumë, varreza masive,
Masakrimi shumë të shqetësoi,
Por, aspak nuk të gjunjëzoi!

Kundër forcave barbare,
Luftoi Ushtrija Clirimtare,
U krisnin pushkët si rrufeja,
Korrte fitore nëpër beteja!

Disfatë të madhe Sërbia psoi,
Me kë ka punë mirë e hetoi,
Shqiptari qenka trim pa shoq!
Mblodh ushtrinë dhe u tërhoq.

Deshin të të marrin nëpër këmbë,
Por, ti s`lëshove as një pëllëmbë,
Në tokën tënde plot me ar,
Jeton i lirë populli kosovar.

Shumë të rinj ranë viktima,
Shumë fëmijë mbetën jetima,
Shumë nëna mbetën pa djem,
Por, shëruan plagën si melhem.

Për gjakderdhjen, për durimin,
Me meritë more shpërblimin,
Me pavarësi u kurorëzove,
Me shtet sovran u pagëzove.

U bëre shtet i lirë demokratik,
Me unitet dhe etnik!
Ke Kushtetutën, ke Ëmblemën,
Ke Flamurin, Himnin, Stemën...

Edhe hakmarrjet tani janë ndalë,
Hasmit gjaqet i kanë falë,
Dashuria e thellë vëllazërore,
Është e fortë, dhe do t`jetë prore.

Kjo Kala s`do shembet kurrë,
Ka mbjellë dije, nder, kulturë...
Me një popull shumë solidar,
Për çdo sferë t`jetës është ithtar.