Si zog shtegtar që le folenë,
Si një qingj kur le kopenë,
Kurbetçari le Atdhenë,
Fati tij, kështu ka qenë!

Sa herë niset për n`kurbet,
Mbyll dritaret me roletë,
Drita këtu më s`depërton,
Gjithçka pluhuri e mbulon!

Nis shtëpia të ankohet,
Në vetmi si do t`jetohet?!
Ju me djersë më ndërtuat,
Më lat vetëm n`kurbet shkuat.

Kur ma ndalët ujin rrymën,
Sikur me ma ndalë frymën!
Edhe derën e mbyllët me dry,
Askush brënda më nuk hy.

Shtëpia lutet, o i madhi Zot,
Falëm dy sy, të qajë me lot,
I lutet Zotit t`i japi dhe gojë,
Me ligjërime të vajtojë!

Rreth e rrotull bari rritet,
S`ka prej kujt të kositet,
Pemët n`bahçe fryte plot,
Bien në tokë, kalben kot!

Ditët këtu kur agojnë,
Oxhaqet tjerë po tymojnë,
Gratë oborret i pastrojnë,
Ditën të lumtur e fillojnë.

Sa here vini në pushime,
Unë u pres me gëzime,
Jetë e hidhur në kurbet,
Te foleja ka shumë lezet!

Vahit Nasufi - Kërçovë