Moj e dashur Kosova jonë,
Me ligjërime pse vajton?
Dhimbje t`madhe n`shpirt ndjeva,
Për rapsodin nga Malisheva!

Heshtën tingujt e sharkisë,
Që rrinte n`prehër të Bacë Alisë,
Edhe këngët i la të shkreta,
Ali Krasniqi, u nda nga jeta!

Në dhjetor më njëzetë e dy,
Të vitit dy mijë e njëzetë e dy,
Fshati Drenoc me lot ndër sy,
Folklorit tonë një krah iu thy!

Lindi n`Drenoc ky zemër stoik,
N`vitin 1939, më 15 korrik,
Nga nëna Nurë, babë Ramadani,
Lum për ne që e pat vatani.

Lindi në një familje bujare,
Shumë artdashëse, atdhetare,
Kishte katër motra, katër vëllezër,
Përëndia kështu kishte bërë emër.

Ishte i ndershëm si qytetar,
Me kulturë, karakter fetar,
Ishte shumë humanitar,
Ishte i njohur dhe si pleqnar.

Këndoi me shumë këngëtarë,
Me Isë Llapçevën, të pa ndarë,
Me Sali Bajramin kushëririn e vet,
Me vëllain Ferizin, këndoi n`duet.

Këndoi n`festivale folklorike,
Këngë ashikishte dhe kreshnike,
Këndoi n`koncerte humanitare,
Dhe në shumë dasma familjare…

Më 1977, në Zagreb të Kroacisë,
Bashkë me rapsodin Bacën Isë,
Në festivalin ndërkombëtar,
U shpërblyen me vendin e parë!

Thesari i veprave artistike,
I solli shumë çmime bublike,
Shumë mirënjohje dhe shpërblime…
Do t`na mbesin në kujtime.

Në përjetësi kur e çuan,
Të gjithë parajsën i dëshiruan,
Me kurorë lulesh e mbuluan,
Shumë referate i lexuan.

Baca Ali pusho I qetë,
Dheu që i këndove t`qoftë i lehtë.
Edhe pse pa ty, ne kemi mbetur,
Ndërrove jetë, por, nuk ke vdekur

Sa herë këngët do t`i dëgjojmë,
Ali Krasniqin do ta kujtojmë.
Veprat tua madhështore,
Do të mbajnë të gjallë prore.