Në anën verilindore,
Atje në Kërçovë,
Për rrëzë maleve kodrinore,
Shtrihet fshati im, Shitovë.

Nga fshati im shumë i bukur,
Ruaj n`zemër shumë kujtime!...
Aty gjithmonë isha i lumtur,
N`mesin e shoqërisë sime!

Por, kur bëhet fjalë për shokët,
Që duhen sa t`jenë gjallë,
Me atë që t`zbardhen flokët,
Të tillë janë shumë të rrallë!

I tillë ishte Sami Mehmeti,
Shoku im i vërteti,
Njëri - tjetrin shumë e kemi dashtë,
Lezet kishte kur ishim bashkë!...

Në rini shoqërinë filluam,
Dyzetë vite u shoqëruam!
Kishim një dashuri shoqërore,
Më e fortë se ajo vëllazërore!

Meqë unë jam mërgimtar,
Me lot n`sy gjithmonë jem ndarë!
Sa herë kthehesha për pushime,
Më priste ngrohtë me përqafime!

Por, më njëzet e një korrik,
Të vitit dymijë e njëmbëdhjetë,
Mjerisht pranova lajmin tragjik:
"Sami Mehmeti ka ndërrua jetë"!

Këtë lajm t`zi kur e dëgjova,
Thellë në zemër u përvëlova!,
Shpërthyen lotët prej syve t`mi!
Me zë qava porsi fëmijë!

M`shkoi shoku i rinisë,
Por, qe urdhër i Perëndisë!
Populli, mirë një fjalë e thotë -
Musafirë jemi n`këtë botë!

Ishte Pesëdhjetë e tre vjeçar, -
Ai, prej nesh kur është ndarë!
Njerzit si ai kurrë nuk vdesin,
N`zemrat tona të gjallë mbesin!

Qysh kur ishte adoleshent,
Dukej qartë si inteligjent!
Jepte shenja të aftësisë!
Mendjehollë dhe të largpamsisë!

Ishte njeri i devotshëm,
Si punëtor i palodhshëm!
Patriot dhe atëdhetar!
I madh ishte si humanitar!...

Samiu ishte shumë bujar,
Me kulturë dhe karakter fetar!
Ishte gojë ëmbël dhe mikëpritës,
Zbatonte zakonet sipas traditës!

Burrë i fjalës dhe i besës,
Jo i rrenës por, i së vërtetës!
Ishte shumë i moralshëm,
Jo, aspak i luhatshëm!

Për familjen kujdesohej,
Se si buka t`iu sigurohej!
Fëmijve t`vet ua mundësonte,
Që ecili të mësonte!

Si kolegë, shok dhe mik,
Ndaj secilit ishte besnik!
Të vërtetën ta thoshte ndër sy,
Si një dhe një, që bëjnë dy!

Me profesion ishte orëtar,
E kishte si trashigim familjarë!
Por, pak punoi n`këtë drejtim-
Si producent kishte synim!

Produksion muzikorë themeloi,
Me emër t`djalit: "BENI" e emëroi!
Burim projektesh muzikore,
Me këngë, valle dhe humore!...

Ishte artdashës i vërtetë,
Mirë aktronte edhe ai vetë!
Në shumë klipe qesharake,
Luante rolin e një plake!

Kultivonte këngën folklorike,
Mirë i këndonte ato polifonike,
Edhe t`zhanrit popullor,
Kishte prirje dhe për humor!...

Ishte mjeshtër i çiftelisë,
Violinës dhe sharkisë!
Me këto vegla muzikore,
Na dëfrente në rastet gazmore!

Samiu ishte një burrë zotëri,
Në shpirt nuk kishte xhelozi,
I adhuronte shumë këngëtarët,
Nga ato treva ku jetojnë shqiptarët!

E kaluara mirë m`kujtohet,
Ai, nga mendja s`më largohet!
E kisha shok më t`mirë,
Bashkë kalonim kohën e lirë!

E ndiej vetën të obliguar,
Një poemë për t`ia kushtuar,
Me më t`madhin përkushtim,
E ka merituar, pa dyshim!

Këto vargje duke i thurë,
M`rrjedhin lotët porsi gurrë!
Do t`qeshë, luajë dhe këndoj,
Por, Samiun kurrë s`e harroj!