Një gjethe vjeshte ra në park,
Mbi prehrin tim, nuk di se pse.
Me sytë e verdhë më tha diçka,
Nuk e kuptova, foli pa zë.

S’e di nga ç’pemë e solli era,
As shpirtin s’ia kuptova dot.
Kish gjuhë të thjeshtë, fjalëmunguar,
Me sytë e verdhë diçka më thosh.

Një bosh më la në kraharor,
Kur e lëshova në tokën e ftohtë.
Tani në shpirt dhe unë kam ngrirë,
Vuaj, që s’e kuptova dot.