Ujëvarë e shpirtit të trishtuar,
Sa sy ke larë deri më sot?
Për hallin tim të përvëluar,
Si nuk derdhe një pikë lot?

Më lan faqet, nuk më pyet,
Bryma lulet nuk freskon!
Je burim i shpirtit të shterur,
Zjarri i dhimbjes më shkrumbon.

E ndjej peshen në vetmi,
Koha gjurmët thonë shëron,
Dergjem, prehem në agoni,
Në pritje të shpresës koha m’ shkon.