Nuk egziston ajo lule, qe ty duhet ta dhuroj,
nuk egziston ajo ngjyre, qe ty te't pikturoj,
as fjalet nuk egzistojne, qe ti mua s'me ke fal,
nuk egzston refren, qe per ty nuk rrefen.

Sa malet e larta, e qe nuk puqiten dot mes vete,
embelsija jote shkon pertej, aty ku njeri nuk vete,
syte me mbushen me lot, sa here te shikoj,
imazhi im per ty, gjithemone do te rroj.

Je mbretereshe, mesuese e pambarim,
te dua pa mase, se masa s'ka mbarim,
gjithandej ku shkoj, gjindem edhe kthehem,
me prit me prit tek ty, se pa ty dehem.