Deri para nje kohe
bukur te gjate
me udheheqnin deshirat
parreshtur, dite e nate.

Shita gjithqka qe pata
larg vendit tim i'a mbatha
e shihja veten si ambasador
gjithqka qe fluturonte, e kapja me dore.

Neteve te gjata
kurre nuk beja gjum
se shoqerine qe kisha
benin jete si une.

Isha simpatik,
te gjithe me adhuronin,
mbi te gjitha pasanik,
e me gisht nga une tregonin.

Por dite e fundm'e sa shpejt erdhi
bashke me pleqerine qe kaq shpejt se prisnja
kush si une pasurine se derdhi
ooooo sa do doja, sa me shpejt te vdisja.