Aleandro Bici
Valsi I Natës
Në bregun e heshtur ku vala flet,
Një përrallë e fshehtë, në ajër tret,
Hëna mbi det puth yjet ngadalë,
Dhe shpirti ndjen një mall të rrallë.
Flladi si violinë, i butë këndon,
Në degët e pishës zëri i tij gjakon,
Një këngë e lashtë, nga koha harruar,
Si zjarri në zemër, përjetësisht ruajtur.
Lulet e natës hapin petale,
Aromë ëndërrimesh i japin maleve,
Nën hijen e tyre, një zemër pushon,
E lodhur nga nata, nga yjet gjithmonë.
Oh, meloditë që toka thur,
Në zemër flakë, kudo furtur,
Çdo varg që nata fshehur lë,
Një këngë që zemrën përjet zë.
Një përrallë e fshehtë, në ajër tret,
Hëna mbi det puth yjet ngadalë,
Dhe shpirti ndjen një mall të rrallë.
Flladi si violinë, i butë këndon,
Në degët e pishës zëri i tij gjakon,
Një këngë e lashtë, nga koha harruar,
Si zjarri në zemër, përjetësisht ruajtur.
Lulet e natës hapin petale,
Aromë ëndërrimesh i japin maleve,
Nën hijen e tyre, një zemër pushon,
E lodhur nga nata, nga yjet gjithmonë.
Oh, meloditë që toka thur,
Në zemër flakë, kudo furtur,
Çdo varg që nata fshehur lë,
Një këngë që zemrën përjet zë.
“Valsi i Natës”është një poezi melodike që vallëzon mes valëve të detit, flladit të butë dhe dritës së hënës. Me një gjuhë të pasur e figurative, ajo kap emocionet e heshtura të natyrës dhe i kthen në ritëm të përjetshëm. Lexuesi ftohet të ndjekë këtë vals të qetë, ku çdo varg pulson si hap i një vallëzimi të shpirtit me natën.
Komente 0