Jo drita e sinqertë e syve të mi,
ligjërimi i heshtur i zemrës sime,
lulëzimi i dëshirave,
shpërthimi i të gjitha dashurive.

Ti m’i projekton çdo çast
qytetet mrekullore të ëndërrave,
ti m’i fal fëmijët e lumtur që do t’i popullojmë
o tokë e begët e monumenteve,
grurit e trëndafilave,
e diellit që shkëlqen në të gjitha stinët.

Lumenjtëqë rrjedhin
Janë dashuri e pastër për atdheun.
Këto majëmale, fusha e bregore,
këta njërez shtatëlartë që buzëqeshin çiltër,
me rrudha si rrugët e historisë
mbi ballin e tyre,
është atdheu.

I vë veshin tokës,
I vë syrin diellit
dhe matlulëzimin e pranverave të tua,
mat gëzimet e njeriut të kohës sime, $
Atdhe!

Atdhe more atdhe
Sa i mirë që je
Në ty e kam shtëpinë
Në ty kam kaluar fëmijërinë

Kudo që shkoj
Ty asnjëhere s'të harroj
Ti mua nuk më urren
Por vetëm më ushqen

Në zemër të kam
E në sy s'të kam
Dua të shoh malet tua
Dua tëkaloj lumenjtë tua

Atdhe more atdhe
Sa i bukur që je
Sa ta dua natyrën
Dhe ti ma shkëlqen fytyrën