Nëse veç vetes asgjë nuk të ka mbet,
Buzëqesh,
Do të të shtoj pak jetë.

E kur realiteti të të trazoj,
Gjumin pena do ta zëvendësoj.

Dhe për hallin që të ka kapluar,
Nën hijen tënde,
Krisja këngës duke rënkuar.

Dehu veç me pak harresë,
Eja ose dil prej vetes krejt.

Se krejt brenga s'është kjo jetë,
Po kushedi kështu ku kem zatetë.

Buzëqesh se jeta s'ka mbaru,
As lindja jote nuk nënkupton
se të jetosh ke fillu.

Hapi krahët e mbështill veten,
Se s'është koha për t'u tretun.

Dil e merr pak rreze dielli
Zjarr të dy... "banorë të ferrit"...

Jepi dhimbjes një të shtyrë,
Veç kujdes se po e ngrit.

Art le të jetë loti dhembjes,
Kryevepra fytyra e gëdhendur.