E shkuar që s’po shkon
E ardhme që po vjen

Pritja po pret në rresht!
Bota e bindur po shikon me habi,
po pret të bindet përsëri!

Mizoritë po trokasin,
në ndërgjegjen e përgjumur
Ka kohë për kohën...

Pritjes po i dridhen këmbët,
po i skuqet fytyra,
nga durimi që po bëjnë të tjerët

Damarët po bashkohen
Gjaku po e shkrin borën
Dëshpërim nuk ka mes nesh

Liria po troket në qiell,
ka hapur krahët,
për ta përqafuar ketë dhé.