Qani, ju, o fusha bleroshe
E ju, o male me gurë,
Është herë e fundit
Që e shihni këtë burrë.
Kur shoh njerëz të pa shpresë
Që ikin në mërgim,
Zemra më rrah shpejt
Mbushem me trishtim.
Janë nis në rrugëtim
Kanë marrë rrugë të gjata,
E prapa i lanë
Veç shtëpitë e thata.
Rënkon tokë e lashtë:
-Mbetën vetëm gurët e thatë,
S’dëgjoj më aty zëra të gjallë,
Jam vend i pa fat.