Ka disa vite qe buron nje ndjenj qe askush kurre nuk e largon,
askush s'ja zgjat doren per ta ndihmuar nga ky stres per ta larguar por te gjith mundohen te shkatrojn ate gje te vetme te vlefshme qe ajo vet e krijoj.
Shih mengjesin ne buzet e dritares,
shih shiun qe bie dal ngadal,
afroju natyres dhe perqafoje por mos u shemb sepse ajo ty te mba .
Eh njerzia qe zhduket sikur era e luleve te pranveres ne vjesht,
ashtu njejt jane dhe krijesat e levizshme sa te lodhen te japin shkelm, kur kan energji gjithmon mundohen te te bejn si vetja dhe pastaj kur nuk arrin nervozohen nxjerin flak duke te mallkuar e duke te njollosur ardhmerin.
Ankth qe dridheron sa te mir qe jane na tregojn, por kot sepse ti sa kthen shpinen ata kan harruar se te kan njoh.
Eh miresija humbi
pse s'mbizoteron ne ket kohe.
Sikur njerzit e lig qe te njohin askush s'eshte me ai qe te mbron,
rendesij sot ka kush me shume kritikon,
mirmengjesi dite e perditshme mos me lodh duke me thene se e nesermaj do ndryshoj cdo gje