Edhe pse ti më nuk je edhe pse më mungon,
unë për ty nuk lodhem dot duke menduar,
castet e bukura që bashk i kaluam,
dhuratat që mi bëje gjithmon: fustanet,
parfumet të cilët mbajn erën më të mirë ato mi dhuroje vetëm ti.
Gjat kohës kur vinim në pushim,
gjat rrugës kur grindeshim për muzik,
unë kërkoja Gntën e ti Mamut Feratin,
gjat kohës kur mes nesh nuk mbijetonte inati,
ti ishe afër meje dhe më mbështesje bisedën.
Më kujtohen puthjet që mi jepje kur isha e vogël,
në dy faqet e tollumbaces tënde të vogël;
në ballë, në sy, në vesh dhe në mjekër,
nuk flenim dot kështu pa u përshëndetur,
gjat kohës që ishe në udhëtim për Franc,
më dërgoje së paku një mesazh,
atëher kur ishim më të mallëngjyer,
ti më merrje në telefon dhe bisedonim për largimin ton.
Nuk më thua më asgjë,
nuk më thua "bia babin e brengos"
mori fund cdo gjë dhe unë se kuptoj dot,
si mund të ndahet një familje me urrejtje e pa lot.
TE DUA BABI edhe pse nuk më beson !