Zotit i lutem per dicka,
te me fal jeten time nese gaboj une pa ndal...
te kaloj urrejtjen time dhe pse un sot jam e lodhur
dhe durimi po me mbaron dua tvazhdoj
e qe dhe pse kjo breng po me vret,
e po me djeg dhe shpirtin ma rrenon...
Ka pranvera nlule tvjeshtes po kalon cdo pafundsi
dhe deshira per te ecur para eshte zero
sme le te ec nje padrejtsi.
Kujt tjeter un mund ti rrefem
pos te madhit Zot me fal krijues ti
me fal se durim une nuk kam fuqi te bej dot.
Dhe laregseija e oqeaneve nuk me ben te ndryshoj mendim
lotet me bije si shiu e zeri me dridhet si err e vazhdoj te ndjej lakmi.
Ah pranver qe gjelberon pse dhe un sgjelbroj si ti
me fiken e flaken ne te njejten koh mu ne lule te rinis.
A do gjendet ilac per vuajtjet e mija?
Tani qe as rruga e Zotit sme ndihmoj ti harroj ditet e mija
dhe koken ulur mundohem perpara te shkoj,
kot eshte kjo nuk mund te ec shpirti i thyer
copezat i ka te zhdukura nuk i gjenden askund,
vetem se un kot flas dhe kot mundohem,
shpresa ime ka vdekur sbesoj se do rringjallet,
sepse mrekullit vetem Ai ben e un ndjej se Ai
me ka harruar dhe po me anashkalon.