Kur bie nata
bota mblidhet kruspull
me lecka të dhembjes
mbullon gjunjët e tharë.

Kur bie nata një ditë e vret veten
në një mendim të prishur
e mbyllet kopertina e qiejve
për t’u rrokullisur bebzat e dritës
e për ta parë veten lakuriq.

Kur bie nata
bota rrudhet
bota tendoset nga pesha e heshtjes, dhunës
dhe qindra pyetjeve që lind terri !

Nëse mund të të falem o natë
atëherë, për vorbullen e mërisë që më zien,
dhe dashurinë e përtrirë
për agun e një dite që s’përëndon-

Lum ata
që do ti shpëtojnë verbërimit tënd!!