Kandrra, sende, minj, që kanë ndër vete instikte kafshërore,
banorë të nëntokës, që gëlojnë e marrojnë, vrasin e dëmtojnë,
e tjetërkush mblidhet nën qoshe, veç të mbijetojë dëshiron,
merimangat sillen rreth e rrotull, e disa lart nesh, në çati me tjegulla e me rrasa të kalbura.

Sende të pista, fëlliqësi e gjallë, marrëzi e përditshme,
tërmetet ziejnë tokën dhe truallin e oshëtijnë, i bëjnë të këndojnë gjinkallat,
që ikin në emigrim dhe vijnë e na bëjnë kalatë e baltës, na i tregojnë me krenari,
ne milingonave, kafshëve, gjallesave që jetojmë përditë me baltë e kënetë.