Trazo, dhera, ujëra, brendinë që nuk flet ose që rrin’ e ngrirë,
e nga dheu i murrmë nxirr shpirtin, nxirr zemrën, dëshirat e flakta,
nxirr magjinë, lumturinë e jetës, gëzimin, gazin, flakërima, fishekzjarre,
bëje që të vallëzojë zemër e shpirt me tullumbace të dritave përplot përmallim.

Ndaj trazo e trazo, marrëzinë e përditshme për të shkrepur magjiken, yjet në horizont,
për të ndriçuar qiellin e lartë, atë që na bën të gëzuar e përvuajtur, për të prekur Olimpin,
perënditë me gosti t’i qerasësh, e përpiqu madje, që ti vetë, të jesh në lartësi të mëdha,
njeri rri njeri, o njeri, por në mundesh, të afrohesh me të lartat perëndi.