Emigranti, trupin e ka të dobët dhe me kocka, të sekletosur, të hollë tej mase,
në disa raste tenton ta fshehë me këmishë, të cilën e ka blerë në pazarin ku blejnë paratë të huajt,
se e ka me djersë dhe me kocinj, që flaken dhe përflaken, të fortë sa kullat e lashta,
që qëndrojnë për të dhe familjen e tij, që e ka o larg, shumë larg prej andej.

Ndërsa, zemra e emigrantit regëtin, ia merr këngës së mallit, këndon ndër gji,
ka ndër të lot nëne, ka mallin e fëmijëve, kujtimet që me vete i ka marrë,
ka një zemër që është e stërmadhe në raport me trupin kockë-kockë,
një zemër që përbën 80 përqind të trupit, me një trup që ngjan si i djegur, ndërsa shpirtin e ka të mbushur plot me dashuri.