Vendlindja ime është e largët, në cep të vendit tim, edhe ajo ndarë më dysh është,
zi më shumë e zi, sa edhe emri i lumit kur ishim fëmijë e kishte mbiemrin I Zi,
vetëm errësirë kudo përcillej në atë vend, si një zezonjë e rëndë e një vendi që u mbush me mos-jetesë,
e nga ana tjetër në vendlindjen time, është vendi ku leu dheu ynë, shteti, kombi arbëror.

Por, dua të shkruaj për atë që nuk shkon, për të pamundurit e mëdhenj, për fëmijërinë që dergjet në udhë të largëta,
për rininë që shkon në dhe të huaj, për të fituar paranë, kudo në Europë e në botën e largët,
e më pas adetet e jeta vjen gjithmonë e më e rëndë, si dëbora që kërcënon banorët, është pëlhurë bardhoshe e jona,
që edhe atë zi dua ta shoh, me varfërinë që karakterizon, zi, si lumi ynë, si Drini i Zi.