Kujtoj fjalët e dashur. I mas
si të masja kohët në ëndrra,
kur i thurrja dashurisë për çdo vajzë që takoja,
thirrjet, të qeshurat, ritmet e mundura,
thuaj propozimin tënd e mësova përmendësh,
thuaj dashurinë tuaj e mbajta në zemër.

Eh, kohë të shkuara,
trokisni këtu,
për të thënë se ajo është e vetmja memorje,
për ju.

Kur ajo buzëqesh,
kam kapur thelbin e vesës së syrit të saj.

Dhe në çdo palë të fundit,
lexoj një vrull,
ngrohtësinë e saj më të madhe,
në anën tjetër mbeta një pullë,
që zarfohet pas mesnate.

Mbylli sytë e tu,
dëgjo lotët e dikujt që kthehen në pluhur,
bashkë e bëmë jetën pranverë,
një arsye pse buzëqeshëm në kohën e duhur,
ku gëzimi i dhimbjes u tregua vetëm një herë.