Mos pyet sonte për dhembjet!
Lëre ujëvarën e lotëve të derdhet,
shpirtin të zbrazet,
gjaku të kullojë pikë-pikë
bashkë me helmet e së shkuarës.
Zhytu në zhurmën e heshtjes
ndiz një cigare,
kthe një gotë plotpërplot harresë
mbyll sytë, dhe...
Vallëzo!

Vallëzo me flladin e masnatës,
zgjoje qytetin e përgjumur
me një tango hareje,
hapa çmendurie,
ulërima pasioni...
Vallëzo, gjer në dehje
gjer në prehje.

Ndanë udhës së zagarëve
(buzë lumi)
një kor bretkosash
jep koncerte madhështore
natë - për - natë.
Ata, do jenë spektatoret tu,
udhëheqësit tuaj artistikë
të qytetit pa aktorë,
pa teatër!
Do jenë melodia e qytetit pa muzikë,
fjala e poetit, që ja vodhën poezinë.
Por Ti, vallëzo!
Në djall muzika, teatri, poezia...
Tregoji botës sa e lumtur je
mes natës së errët,
në qytetin e të vdekurve
buzë lumit të zi.