Është bërë e zakonshme që të fyejmë
me sharje pafund e me etiketa plot,
të nxjerrim mllefin porsi një helm,
të mbjellim urrejtje në tokën tonë.

Është bërë e zakonshme që zemërimi
shpirtin ne të na e brejë çdo ditë,
të shndërrohemi në meskinë nga pak
e t’i largohemi paqes dhe qetësisë.

Është bërë e zakonshme, me të afërm
të shkëmbehemi e mos flasim me gojë,
të ndiejmë se i njejti gjak në vena
nuk na lidh, po më shumë na largon.

Është bërë e zakonshme që të vriten
çdo ditë njerëz krejtësisht të pafaj.
Po dashuria është e jashtëzakonshme,
një relikt në muze, kujtim i rrallë.