Ajo ishte ndryshe nga të tjerat;
Kishte diçka tejet delikate e femërore.
Ishte e brisht, e egër, ishte unike,
kishte aromën e një lule
të egër ekzotike,
ishte një luks i pambarim.
Ishte mrekullia e dorës së krijuesit.

Fëtyra e sajë e pa fajshme,
e embëlsuar,
me pamje solide,
vetëm se mund të imagjinohet.

Flokët ngjyrë gështenje,
të buta si mëndafshi,
sy të zi magjikë.

Ekstravagante,
elegante, e pakapshme,
pa iu dhënë kujt asnjëherë.

Me atë femër duhej të ecje ngadalë,
duhej një procedurë me mirësjellje,
me dashuri dhe vetëkontroll,
për të mos e cënuar magjinë e sajë.

Ajo femër qëndronte lartë,
ishte e fisme, ishte moderne,
Edhe sikur ta vrisje,
nuk mund ta zotroje.
Ishte tepër sovrane.

Unë ja dhurova dashurinë time,
pa asnjë rezervë dhe pa asnjë kusht.

Edhe sot kam një dëshirë të paimagjinuar,
për ta mbrojtur këtë femër,
nga të gjitha të këqijat e kësaj bote.