Kur të vdes, dua të digjem
dhe të vazhdoi të rrjedhë
me rrëmbim në Drinin e bardhë,
gjersa të shpërndahem
plotësisht në detin e kaltërt.

Dua që shpirti imë
të fluturoi lart në qiell
dhe të vallëzoi bashkë me yjet
në kaltërsinë e pa fund.

Nga lartë dua të sodis
pejsazhet e bukura të tokës,
dhe herë pas herë të zbresë
për të shijuar aromën e tokës
aromën e luleve, aromën tënde.

Do të pres me padurim,
takimin e parë, në amshim.
Ti do të buzqeshësh përsëri
këtë e di, e di!

Me buzëqeshjen tënde,
me atë stoli,
do jem bashkë në gjithësi,
do jem bashkë në përjetësi.