Sa çel nëna sytë në gur,
e sheh djalin si flamur,
kaq lule si mund të mbijnë aty!
Çuditet nëna me lot në sy.

Dhe fërkon sytë mos po sheh hije,
zbret në gur një dritë nga yje,
nur u jep gjithë dëshmorëve,
veç e veç përmendoreve.

Dëgjon nëna fjalë nga qielli,
shikon lart nga i flet dielli,
djali yt është bërë liri,
rrezja ime për Shqipëri.

Ke djem ti, moj nënëloke!
që i dalin krah kësaj toke,
nuk të lënë nën Serbi,
pa u faruar me pleq e fëmijë.

Dhe Kosovës i dha shtetin,
ashtu kishte amanetin.
Lule mbushi tokën amë,
UÇK-në e kishte pranë.