Çapitet dhjetor i acartë,
i akullt, i frikshëm, i zi...
Dhe mua një sulm i kristaltë
së larti më futet në gji.

E lë hijen time në vatër,
furtuna më shtyn si e marrë.
Si mbeta vetar e pa çadër
e shiu më mbyt me litar?!

Me hapin çapraz sipër baltës
një qen më nuhat e më ndjek,
bashkohet me hijet e natës
dhe nata ka mbyllur çdo shteg.

Me shpresën se nesër stuhia
më nxjerr në limanin e ri,
pak diell për ditët e mia
kërkoj e kërkoj përsëri...