Mustafe Ismaili
Sonte
Sonte jam në brendinë e të krisurve,
Kujtimet më ngacmojnë.
Sa padrejtësisht fitova padrejtësi,
Fjalët nuk lirohen të më mbrojnë,
Të paktën sonte jam i injoruar.
Me ngjyra gjaku pikturoj shpirtin e trazuar,
Sonte jam i refuzuar nga mirërsia,
I plandosur, i shtrirë si urë
Milingonave dhe djallit i shërbej.
Sonte fjalët i ngatërroj, nuk i gjej dot,
Mallkoj gjithçka përpara meje,
Furtunat dhe netët me shi...
Ndoshta nesër kur të shoh pasojat
Do të ndryshoj përsëri...
Kujtimet më ngacmojnë.
Sa padrejtësisht fitova padrejtësi,
Fjalët nuk lirohen të më mbrojnë,
Të paktën sonte jam i injoruar.
Me ngjyra gjaku pikturoj shpirtin e trazuar,
Sonte jam i refuzuar nga mirërsia,
I plandosur, i shtrirë si urë
Milingonave dhe djallit i shërbej.
Sonte fjalët i ngatërroj, nuk i gjej dot,
Mallkoj gjithçka përpara meje,
Furtunat dhe netët me shi...
Ndoshta nesër kur të shoh pasojat
Do të ndryshoj përsëri...