Nuk di
pse ndihem kaq i lodhur,
(të lodhka udhëtimi
edhe në ëndërr?!)
Thellë në gjoks,
më troket një zog,
unë i mbaj iso këngës.

Nuk di pse gjumi
më ka tradhëtuar,
(paska tradhëti të bukur?!)
Ah, ndjej,
në qafën time lakuar,
një litar të këputur.

Nuk di
pse në këtë botë të vogël
kanë mbirë
kaq shumë gurë nëpër kryqëzime!…
Doja të ishte lodër,
por qenka e vërtetë,
kjo ëndrra ime!