Një Shi Kohe bie sa të njomet dhe gjuha tek goja.
Njom supet e nuseve që ecin udhëve me drithërima
O zot, mos na jep mallkim sikur po përmbyset bota,
Kur pranë teje besimi duket si trasta e grisur me brima.

Të njomet këmba mes këpucës që buhavitet dhe zverdhet
Po njomet gruri në hambar e na lë pa brumë buke.
O zot, na fal mëkatet kur ulemi të menduar në sezhde!
Na jep heshtje kur fjala nuk duhet që të thuhet!

Ky shi e njomka lumturisht mençurinë e shtirur në tribuna
Teksa i varfëri mbetet atje tej, duarzgjatur tek balta,
O zot, mbrona nga mëkati që na djeg ëë shuëë se furra!
Nëse heshtim para dritës së zemrave të pastra.