I shuajnë dritat zanat,
por unë do të hyj atje ku nuk ka vend,
poza është teatrale, koka ka kallëp.

Kapitulli i dytë ka një kapërcim,
poza pohohet në trupin e përgjimeve.
Edhe në rrugët e Azisë kam qenë, por ç’është kjo hata,
bota tani pi sisë, në pozën me supën me lakra.

Zanat nuk mund të marrin pjesë në ndonjë emocion,
poza është gjithmonë e pabesë.

Gjitarët në krye vënë njeriun,
por njeriu nuk është shaka.