Epo, po të të pyesnin për puthjen,
çfarë do të thoshe ti,
po të kërkoje punë,
sipas përvojës që nuk lë njeri në terr.

E pranoje, si një petale,
që ta pranonin, si një petale,
apo do të thoshe se puthja në vetvete është asgjë,
që të miratonin me kokë se puthja në vetvete është asgjë,
apo se puthja ka ardhur pas pyjeve të djegura e të përvëluara nga zjarri,
që mijëra vjet më parë,
por që mund të dilte gjatë intervistës bllof.

Një tundje miratuese koke, ose një dështim,
ose një mëdyshje e madhe kur puthja quhet,
e ardhur si forcë shkëmbi ose kuje, të cilat bota i njëson,
a mund ta përkeqësonte apo ta përmirësonte më tepër,
gjendjen tënde ekonomike, kredinë e madhe,
të puthjeve edhe më të mëdha.

Pyete puthjen vetë çfarë ka parë,
këtë copë të mbetur qindramijëravjeçare,
që edhe një tjetër të paktën,
puthjen, ta ketë një copë të mbetur mijëravjeçare.
Por mos i beso, torollakët,
që pyetjen për puthjen thonë mos e beso,
megjithëse është gjëja më e sigurt.