ikën ditët javët muajt tufë tufë bie terr
ka një vit s`je më e unë përjetoj tmerr
natyrisht është e qartë s`kam pse të pres
ai që lind `i ditë patjetër dhe do vdes

sillen vetëtimë qiellit e pik mjegull hiri
kalaja e shkodrës ec vetes udhë ulliri
flijohet rozafa e gjiri i ngel jashtë murit
t`i rrjedh për fëmijën tambël gurit

hatixhja njëjtë flijuar me vetëdëshirë
te fëmijët e vetmuar zgjohet me lirë
jashtë muri mitik në varre në dumnicë

kaq sa të ka gjithësi këtu vij e pi cicë
e kujtoj me dhembje çastin e amshimit
njëjtë shfaqjes me yje ik fluturimit