shkrepa e ai ra pa frymë mbi vete i ngrirë
luftëtari vrasësi serb me kufje në veshë
iu çel torba e ujitur me gjak të lashtë ilir
mbi gur ranë veshë sy gishta ra shpirt i prerë

të zgjohen thirrje klithje gjëmë nga torba

ndihmë ndihmë ndihmë pse më vret
pse shtien në fëmijë pse s`më vret mua
binin nga qielli në flakë zëra pa vete
lehje qensh thirrje klithje e vetëtima
zgjonin gjëmë trishtimi nga veshët e prerë
zgjonin pamje tmerri nga sytë e nxjerrë
nga gishtat e lidhur në krahoshët rreth qafës
të vishej me trimëri në të kther në naissus

e zoti nuk shfaqej e zoti nuk bëzante dot
kot vdisja kot klithja në toplicë e në gjithësi

shkrepa e ai ra pa frymë vetes në mistikë