Unë kam lindur sirenë
Shumë kohë më parë,
E dashuruar me
Princin e Detit,
Para Adamit dhe Eves.
Që ditën kur hapa sytë…
E pash
Me një bisht marramendës
Me luspa verbuese
Të argjendta e të florinjtë.
Ndërsa unë shfaqesha
Me një kurorë të gdhendur me guaska
Zbukuruar me korale e perla.
E hipnotizuar nga magjia
Sa s’mbaj mend sa gjatë
Jetova ashtu,
Deri atë mëngjes
Kur u zgjova me vegimin e tij
Që në një jetë tjetër
Dikur e kisha parë…
Mbi shkëmb të detit qëndronte
Çuditërisht i bukur
Me lëkurën e bardhë
E të lëmuar
Mes krahëve të hapur
Ai apo qe hija e tij?
Një shigjetë
Me harkun e tendosur
Mes këmbëve të hapura,
Këmbëve të mia,
Një zambak
Mrekullisht i çelur.
Asnjë bimë e lartë uji
Nuk krahasohej me të,
Për nga hijeshia
Gati sa nuk u çmenda
Nga dhimbja e mesit
Kur bishti
M’u nda në dy pjesë
U shndërruan në këmbë,
E mes këmbëve
Një lule gojëhapur mbiu.
Shigjetari im i bukur
Më goditi,
Pa lëshuar harkun…
Tani këmbët më çojnë vetë tek ai
E ditë pas dite
Çmendurohemi nga dashuria.
Unë një sirenë
Me një këmbë në shkëmb
E një këmbë në det
Ti një shigjetar
Aq i bukur e bujar
Që në heshtje më le
Me Princin e detit
Ndonjë natë të fle…
Vëllai im i bukur
Aq shumë më dhemb
Dhe më lumturon
Ndarja
Që molla
Në zemër me ty...