Mes kreshtave të larta
Këtu lisat përkulen para erërave
Por nuk dorëzohen
Tokë burrash si shkëmbi
Zemrat që rrahin me besë të fortë
Si gurët nën ujërat e ftohta
Që zbresin nga Valbona
Në çdo grykë të shtigjeve të larta
Ndizen legjendat
Si ushtar të rreshtuar
Që s'din të përkulen
E që nuk dorëzohen
Tropoja jonë gjak i pastër
Streh e trimave për atdhe
Frymë e lirisë në këto male
Si një erë e freskët
Vjenë e zdin të ndalet