Si kristal i ftohtë e i kthjellët
Rrjedhë e qiellit në përqafim të maleve
Si damar i kaltër që gjallëron
Pran brigjeve tua ato përqafonë
Në grykat e tua të thella
Ndez freski e jetë në çdo kthesë
Ku shpirti i njeriut gjenë parajsën
E malet krenarë të ruajnë përjetësisht
Mes kreshtave në heshtje të lartë
Ku qiejt dhe toka përqafohen me mall
Valbonë me ujë që shkëlqen si dritë
Fsheh në thellësinë tënde gjurmë shekujsh
E me gurgullimën tënde të pastër
Tregon bukurit e kësaj ane