E nxora mallin qe me ishte mbledhur ne gji,
Tek ecja rruges nje dite buze lumit permbri,
Pashe te njejtet vale, te njejtet shelgje e gure,
Qe i shihja shpesh mbi lumin Shkumbin dikur.

Malli me iku tek shikoja, ujin e paster kristal,
Ashtu duke pare mrekulline, u ula ngadal,
Mu kujtua lumi i qytetit tim, tek rrjedhe ne te dale,
Nje ngjashmeri e radhe, qe me la pa fjale.

I ulur prane lumit, me mallin ne gjoks te pa tretur,
Per disa caste mendushem, si statuje kame mbetur,
E shpreva nje deshire per lumin e qytetit tim,
Mbase te dy do te takohen diku large ne rrugetim...