Ma jep një puthje, i dashur, për lamtumirë,
Ballit tim të zbehtë t’i japë kuqëlim.
Kanatin e dritares, që era rreh pareshtur,
Mbylle, që xhami i gjakosur të mos mbetet jetim.

Kështu, fjala jote, që dorën më zgjati,
Në derën e zgjimit më ftoi të hyj,
Le të mbetet mbështjellë në mëndafsh të kaltër,
Pritja, ndofta, një shkëndijëz na rindez në sy.