Plepi i moçëm në kor
Një këngë nër dega fishkëlente,
Shtatin puhiza hënore
Me brushën vjeshtake ja lyente.

Vjedhtaz më ikën mendimet
Dhe morën arratinë tek Ti,
Kur çelte yllë i mëngjesit
E stanëve nuk kishte qetësi.

Sytë si zjarre të vegjël
Rrëpirave shkëndijonin pa pushim,
Kur qëngjin pas një gëmushe
E ema lëpinte në amëshim.

Balua trazovaç lëpinte buzët
Hënëpetullës mbi një kori;
Aherë hapëroja tek yjet
Nër ëndrra Jonatan Swifti.

Rendja aherë pas zilkave,
Në gjirin e pyllit merrja arratinë;
Me krahërrahjet e trembur të shkurtave
Pylli më ndiqte me oshëtimë.
Çoban aherë, shëtisja muzgjëve,
Gunëveshur në shpirt dhe tani;
Ndaj dehem blegërimave
Dhe shpirti s’më ka qetësi.