Derisa po ecja rruges se vetmise
Per t'i dhene ndjenjen lirise
Malli nga dashuria me kafshoi
Ndjenjen e dhimbjes ma zgjoi

Mezi mblodha copezat e zemres
Ta ruaj shpirtin ne qetesi
Nuk doja qe dhimbja ta merrte lotin
Se loti me dha force per lumturi

Te fortit nuk dorzohen as kur rrezohen
Rruget e pashkelura s'munde t'i njohim
Udhetimi i jetes eshte rruge e veshtire
Pa e shkelur vet s'munde ta njohesh mire

Edhe nje dite do ti mbledhe
Copezat e zemres
Me forcen e shpirtit neper
Shtigjet e jetes
Ani pse jeta eshte kaq e veshtire
Tek qdo ender fshihet nje deshire