Mbi lot harrimi e vetmie,
në tënden brengë rrinë e pikon!?
Kërkuar mbi "vite topalle",
si "e sëmurë që lëngon"...!
Pikë e zezë, si e vetme jetime,
mes hartash të tejdukshme...!
pikë e bardhë mbi të zezë...
...e patjetërsueshme...!
Në "gjumin" e kohërave që iknin e vijnë...
Tu plak qeliza ku jetët gjurmë lenë!
Mes zhurmës hipokrite të kohërave që ndërrojnë...
Të mbeti veç qenia e gjithhershme Nënë...