Pimë, pimë me eks,
si një kupë me verë të kuqe,
që shijohet deri në ekstazë,
dhe mos më moho...
Jo, mos më quaj gjak Krishti!

Pimë, pimë me eks,
si një puthje e çmendur,
që nuk ngopet së dehuri,
dhe pa u dehur kurrë më shijo
e kërkomë penetrim shpirti...

Pimë, tretu brenda teje,
se jam gjak i lirë poeti,
pas së bukurës prangosur verbërisht...
Quamë mëkat i vargëzuar,
mbyllur në enë të kuqe pasioni,
çliruar nga etja jote marrëzisht...

Por pimë, tretem në shpirt me eks,
Veç mos më lër të burgosur përjetësisht!